Choroba Parkinsona jest przewlekłym postępującym schorzeniem centralnego układu nerwowego dotyczącym zazwyczaj osób starszych. Choruje około 1% populacji po 40 roku życia, więc jest to choroba częsta. Powstaje ona w wyniku procesu zwyrodnieniowego komórek produkujących dopaminę w układzie pozapiramidowym mózgu. Główne objawy choroby Parkinsona to sztywność mięśniowa, spowolnienie psychoruchowe, drżenie spoczynkowe.
Do częstych objawów choroby Parkinsona zalicza się również niestabilność postawy, łojotok, ślinotok, napadowe pocenie się, przygarbiona sylwetka z przodopochyleniem tułowia, niewyraźna cicha mowa, trudności w połykaniu, rzadkie mruganie, ale również spowolnienie procesów myślowych, depresja czy sztywność osobowości. Początek objawów jest zazwyczaj asymetryczny, to znaczy drżenie i wzrost napięcia mięśniowego dotyczy na początku choroby tylko jednej kończyny. Lekiem, który poprawia funkcjonowanie Chorych, jest lewodopa, która przyjmowana doustnie przechodzi z przewodu pokarmowego do krwi, potem do mózgu, aby tam przekształcić się w dopaminę. Inne leki stosowane w chorobie Parkinsona to: agoniści receptorów dopaminowych, inhibitory MAO, inhibitory COMT, amantadyna. W terapii stosowane są różne kombinacje wyżej wymienionych leków, aby uzyskać możliwe dobre funkcjonowanie Pacjenta. Kolosalne znaczenie ma w chorobie Parkinsona również rehabilitacja ruchowa oraz funkcji poznawczych. Poprawia ona jakość życia i minimalizuje powikłania choroby Parkinsona. Pomimo leczenia choroba Parkinsona postępuje. Z czasem można rozważyć leczenie zabiegowe na przykład głęboką stymulację mózgu, która polega na wszczepieniu elektrostymulatora w ściśle określoną część układu pozapiramidowego centralnego układu nerwowego.
Chorobę Parkinsona należy różnicować na przykład z drżeniem samoistnym.
Drżenie samoistne jest chorobą występującą zazwyczaj rodzinnie, tzn. dziedziczoną po przodkach. Pacjenci zgłaszają się z powodu drżenia – zazwyczaj kończyn górnych, głowy, a w bardziej zaawansowanych postaciach również kończyn dolnych czy języka. Drżenie samoistne nasila się w sytuacjach stresowych, zaś objawy redukuje spożycie alkoholu. Ręce drżą obustronnie, jest to drżenie pozycyjne lub kinetyczne, nie zaś spoczynkowe – jak w chorobie Parkinsona. Objawy drżenia samoistnego można zredukować, stosując beta-blokery, niektóre leki przeciwpadaczkowe bądź amantadynę.
Dystonia jest schorzeniem centralnego układu nerwowego, które objawia się mimowolnymi ruchami powodującymi wyginanie i skręcanie różnych części ciała. Prowadzi to do przyjmowania nienaturalnej postawy, może sprawiać Pacjentowi ból lub -jeśli dystonia dotyczy twarzy- uniemożliwiać normalne widzenie, powodować mimowolne ruchy twarzy często stygmatyzujące Pacjenta. Istnieje wiele rodzajów dystonii, jednak leczenie jest jedno: należy podawać w mięśnie zajęte procesem chorobowym botox, który na kilka miesięcy relaksuje mięśnie, powodując ustąpienie objawów dystonii. W HBCMED zabieg trwa ok. 30 minut, jest poprzedzony wcześniejszą konsultacją neurologiczną.
Wszystkie treści na tej stronie mają charakter informacyjny, nie gwarantują identycznych efektów u każdego leczonego pacjenta i nie stanowią oferty handlowej w rozumieniu art. 66 §1 Kodeksu Cywilnego.