Leczenie bruksizmu

Bruksizm, czyli zgrzytanie zębami jest częstą chorobą, niestety rzadko leczoną. Do zaburzenia dochodzi zazwyczaj podczas snu. Zaciskanie zębów może nawet prowadzić do okresowego szczękościsku. Bruksizm jest spowodowany nadmierną aktywnością mięśni żwaczy. Może być przyczyną powikłań stomatologicznych, takich jak niszczenie zębów na skutek nadmiernego tarcia niezwiązanego z przyjmowaniem pokarmów, wypadanie plomb, nawet pękanie zębów, oraz neurologicznych – zespołu Costena, tj. dysfunkcji stawów żuchwowo-skroniowych (stawy te znajdują się po obu stronach głowy, tuż przed uszami, umożliwiają ruchy żuchwy, a więc jedzenie i mówienie).

Zespół Costena, czyli zespół bolesnego stawu skroniowo-żuchwowego, jest bardzo częstym schorzeniem cywilizacyjnym, które dotyczy częściej kobiet. Wiek zachorowania to około 20 – 40 rok życia. Schorzenie objawia się bólem okolicy skroni i żuchwy, utrudnieniami w poruszaniu żuchwą w trakcie mówienia, czy jedzenia, szumami, wzrostem napięcia mięśni głowy i szyi, nieprzyjemnymi odgłosami przy poruszaniu żuchwą np. przy szerokim otwieraniu ust czy ziewaniu.

Wczesna diagnostyka bruksizmu jest ważna ze względu na możliwość znacznego pogorszenia jakości życia poprzez zniszczenie uzębienia. Wpływ na funkcjonowanie pacjenta ma również ból towarzyszący przedłużającemu się napięciu mięśni, co jest najczęstszym objawem zmuszającym do interwencji medycznej lub stomatologicznej. Chroniczne bóle tej okolicy mogą dotyczyć nawet 12 procent populacji, nieleczone przyczynowo znacznie obniżają jakość życia, powodując problemy psychofizyczne.

Objawy bruksizmu

Bruksizm, czyli zgrzytanie zębami charakteryzuje się objawami wewnątrz i zewnątrzustnymi. Wewnątrzustne objawy zaburzeń narządu żucia to:

• zmiany występujące w uzębieniu – patologiczne starcie zębów, pęknięcia szkliwa, ubytki klinowe, dolegliwości o charakterze zapalenia miazgi,

• zmiany występujące w przyzębiu – odsłonięcie szyjek zębowych, przemieszczenie oraz rozchwianie zębów,

• zmiany w obrębie języka, policzków i błony śluzowej – maceracja i anemizacja śluzówki w linii zgryzu.

Zewnątrzustne objawy zaburzeń żucia to:

• zaburzenia w mięśniach żucia – bolesność dotykowa i zwiększone napięcie mięśni żwaczy oraz innych mięśni głowy (najbardziej manifestujące się objawy),

• zaburzenia w stawie skroniowo-żuchwowym – trzaski, trzeszczenia, tarcie, ból, przemieszczenia krążka oraz zaburzenia ruchomości i nawykowe zwichnięcia głowy żuchwy,

• zaburzenia w obrębie twarzy i głowy ( rozrost dolnej części twarzy w związku z przerostem mięśni żwaczy, wzrost napięcia mięśniowego mięśni szyi i barków )

• zaburzenia w narządzie wzroku i słuchu ( bóle pozagałkowe, odczucia akustyczne).

Zaburzenia te wynikają z bezpośredniego sąsiedztwa i wspólnego pochodzenia oraz unerwienia struktur ucha. Objawom miejscowym mogą towarzyszyć takie symptomy jak: sztywność karku, bóle kręgosłupa, drętwienie mięśni szyi, karku, barku, zaburzenia snu, trudności z oddychaniem, chroniczne zmęczenie, wyczerpanie organizmu i dyskomfort psychiczny.

Metody leczenia bruksizmu

Pacjent zgłasza się do lekarza zazwyczaj po pojawieniu się dokuczliwego, trudnego do dokładnego zlokalizowania bólu. Podstawą prawidłowego leczenia jest wykrycie parafunkcji i uświadomienie pacjentowi faktu jej istnienia. Charakterystyczne dla diagnozy są zmiany w obrębie uzębienia: starcie patologiczne, recesje, pęknięcia szkliwa, a także zmiany w obrębie śluzówki policzków.

Leczenie jest wielospecjalistyczne. Stomatolog i ortodonta zatroszczą się o uzębienie i dobre ułożenie kości twarzoczaszki względem siebie, Fizjoterapeuta zadba o relaksację mięśni i zmniejszenie bólu. W postaciach z silnym bólem włącza się leki, a w razie konieczności także środki przeciwlękowe, uspokajające i przeciwdepresyjne lub prowadzi terapię psychologiczną. Kiedy zostanie stwierdzony przerost mięśni żwaczy, występuje ból w stawach skroniowo-żuchwowych wykorzystuje się iniekcje toksyny botulinowej. Nadmiernie rozwinięte mięśnie żwacze zmieniają położenie gałęzi żuchwy w stawie skroniowo – żuchwowym, leżącym do przodu od górnej części ucha. Między kością skroniową a żuchwą znajduje się chrząstka zwana dyskiem. Kiedy naprężenia w stawie są zbyt duże, staw ulega destrukcji, powodując przykre doznania wokalno – bólowe (piski, szumy, trzaski, bóle ćmiące bądź tępe tej okolicy).

Dawka środka zależna jest od wyjściowego napięcia mięśnia, a efekt obniżenia jego aktywności utrzymuje się ok 3 miesiące.

Bruksizm u dzieci

U dzieci poniżej 3 roku życia nie stosuje się żadnych metod leczenia zgrzytania zębami. Wynika to z tego, że jest to naturalne zjawisko, które występuje dość powszechnie i wynika z procesów rozwojowych, na które nie można wpłynąć farmakologicznie. Dziecko należy obserwować, na okoliczność występowania innych objawów. O tym, że dziecko zgrzyta zębami należy też powiedzieć dentyście (pierwsza wizyta powinna odbyć się w wieku 2-3 lat).

Zgrzytanie u dzieci starszych należy zdiagnozować. Aby dowiedzieć się, dlaczego dziecko zgrzyta zębami konieczna jest wizyta stomatologiczna oraz psychologiczna, które pozwolą określić potencjalne przyczyny problemu, należy również wykluczyć owsiki oraz wszelkie inne choroby, które mogą powodować nadpobudliwość, zdenerwowanie czy napięcie u dziecka.

Takie objawy jak:

  • bóle głowy,
  • napięcie mięśni karku, stawów żuchwowych i ich sztywność,
  • stany lękowe, duży poziom stresu u dziecka,
  • starcie szkliwa zębów, zniszczenie zębów stałych

są sygnałem, że konieczne jest znalezienie odpowiedzi na pytanie, dlaczego dziecko zgrzyta zębami i wdrożenie odpowiedniej metody leczenia lub – jeśli leczenie przyczynowe okaże się niemożliwe – zastosowanie metody, która pozwoli zmniejszyć objawy i zapobiec dalszym uszkodzeniom zębów.

Pierwszym etapem diagnozy zgrzytania u dzieci powinna być wizyta u stomatologa, wykluczenie pasożytów wewnętrznych czy problemów psychychologocznych.

Leczenie bruksizmu

Zastosowanie toksyny botulinowej stwarza możliwość selektywnego wyłączenia nadaktywnych mięśni, co stanowi dużą zaletę w porównaniu z innymi technikami. Dodatkową korzyścią tej terapii jest osiągany dobry efekt kosmetyczny(wyszczuplenie dolnej części twarzy), odwracalne działanie neuromodulatora i znikoma ilość efektów niepożądanych.

hbcmed specjalista neurolog wykonuje kilka zabiegów co 12 tygodni z użyciem neuromodulatora, który selektywnie osłabia mięśnie, które przerosły w wyniku zespołu Costena. Kilka mikroiniekcji w mięśnie żwacze – i czasem też mięśnie skroniowe – już po 3 dniach potrafi odmienić życie cierpiących na dysfunkcję stawów skroniowo – żychwowych w sposób trwały.

Przeciwwskazaniami do zastosowania toksyny botulinowej są:

  • ciąża, laktacja;
  • zaburzenia w połączeniach nerwowo mięśniowych (np. miastenia gravis, miopatie);
  • zespół Lamberta-Eatona; – przyjmowanie: antybiotyków (penicylina, kanamycyna, gentamycyna, streptomycyna);
  • przyjmowanie leków przeciwmalarycznych;
  • przyjmowanie leków immunosupresyjnych (np. Cyklosporyny);
  • infekcja skóry w miejscu planowanego podania.

W czasie podawania toksyny należy wykluczyć przyjmowanie leków oddziałujących na układ cholinergiczny np. chloramina, tauryna przy reumatoidalnym zapaleniu stawów, pilokarpina i neostygmina podawana w jaskrze, donepezil, rywastygmina w chorobie Alzheimera, ponieważ mogą zmniejszyć efekt terapeutyczny.

Nie zwlekaj! Walcz z chorobą w sposób przyczynowy, likwidując chroniczne bóle głowy związane z zespołem Costena.

Wszystkie treści na tej stronie mają charakter informacyjny, nie gwarantują identycznych efektów u każdego leczonego pacjenta i nie stanowią oferty handlowej w rozumieniu art. 66 §1 Kodeksu Cywilnego.

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *