To zabieg, który odmładza wizerunek z wykorzystaniem kwasu hialuronowego. Kwas hialuronowy jest wypełniaczem, który odbudowuje utraconą objętość, podkreśla wybrane okolice twarzy i nawilża skórę. Zatem nieinwazyjny lifting twarzy poprawia jej owal, uzupełnia zanikające z upływem czasu struktury, konturuje twarz. Przy pomocy igły lub kaniuli lekarz medycyny estetycznej podaje wypełniacz w miejsca określone na wizycie kwalifikującej do bezinwazyjnego liftingu twarzy. Uzupełnienie brakujących objętości lub podkreślenie kości policzkowych i linii żuchwy nadadzą twarzy młodzieńczych proporcji.
Kwas hialuronowy jest obecny w tkankach każdego człowieka. Niestety z wiekiem jego ilość zmniejsza się, powodując wiotczenie skóry i utratę jej napięcia. Wypełniacze podawane w nieinwazyjnym liftingu twarzy są preparatami kwasu hialuronowego o różnym stopniu usieciowania i różnej wielkości cząsteczki. Zależnie od miejsca i głębokości ich deponowania lekarz wybiera odpowiedni rodzaj hialuronu. Dzięki uzupełnieniu objętości policzków, wypełnieniu doliny łez, bruzd nosowo-wargowych, linii marionetek, wykonturowaniu linii żuchwy i odświeżeniu ust twarz odzyskuje promienny młodzieńczy wygląd – bez konieczności operacji. Nieinwazyjny lifting twarzy jest możliwy bez użycia skalpela, nie wymaga znieczulenia ani okresu rekonwalescencji, trwa około 60 minut. Pierwsze efekty widać już po zabiegu, a po około 4 tygodniach wypełniacz integruje się z tkankami, pobudza fibroblasty do produkcji kolagenu i elastyny, nawilża skórę. Daje to efekt pięknego odmłodzenia bez zatracenia indywidualnych cech twarzy i bez porażenia mimiki. Zależnie od okolicy, gdzie podany jest kwas hialuronowy, efekt liftingu utrzymuje się od 6 do 36 miesięcy. Bezinwazyjny lifting twarzy jest przeznaczony dla osób po 40 roku życia, które chcą zachować naturalny wygląd, ale bez oznak starzenia, a operacja chirurgiczna jest dla nich zbyt odległą perspektywą.
Wszystkie treści na tej stronie mają charakter informacyjny, nie gwarantują identycznych efektów u każdego leczonego pacjenta i nie stanowią oferty handlowej w rozumieniu art. 66 §1 Kodeksu Cywilnego.